HISTORIA SMOKÓW

Dawno temu, na Smoczym Urwisku Gortio. Smoki stały w szeregu, gotowe do boju. W tamtą noc, rozpoczęła się jedna z najważniejszych bitew, podczas Wojny o Luyne. Wróg przeprowadzał teraz ostateczny atak, a Smoki, musiały strzec ostatniej Twierdzy Gortio. Wroga armia liczyła około 15.000 najeźdźców, a Smoki miały tylko niecałe 1.000 Smoków. Smoki zostały tylko pod władzą Smoka Cienia. Smok Cienia wysłał 177 Gońców do sąsiedniego Królestwa Idacho, po pomoc. Gdy wróg ruszył, Smoki były zmieszane. Już po 2 dniach walki, nie było połowy z armii Smoków. Lecz Smok Cienia zobaczył na horyzoncie pomoc dla Smoków. Uwierzył że istnieje jeszcze cień szansy. Smok Cienia sam ruszył w bój. Powalił ponad 250 zbrojnych najeźdźców wroga i sam poległ... Posiłki dotarły 4 dnia bitwy rano. Gdy posiłki były na miejscu, zostało 100 Smoków i 13.500 zbrojnych wroga. Lecz posiłki ważyły takie siły: 1.152 świetnie wyszkolonych Kawalerzystów, 184 Chłopów i dowódcę nazywanego Król Czarna Stopa. Przydomek miał stąd, że posiadał dziesiątki tysięcy czarnych niewolników. Był to jeden z najpotężniejszych królów. Zorganizował obronę Smoków, Kawalerzystów i Chłopów. W 7 dzień bitwy, osłabiliśmy wroga, lecz sami też straciliśmy dużo armii. Wroga armia liczyła niecałe 12.250 ludzi, podczas gdy nasza tylko 524 Kawalerzystów i 17 Chłopów. Czarna Stopa przestał mieć nadzieję, szczególnie gdy wieczorem, zobaczył posiłki idące od wschodu. Były to posiłki wroga. Gdy Król uciął sobie drzemkę, przyśnił mu się sen. Śnił mu się Jego zmarły ojciec Ojciec, zmarła Matka, Smok Cienia, który poległ właśnie na tej bitwie, która się teraz toczyła i jego jedyny syn, który zginął w wieku 26 lat. Wszyscy powiedzieli mu, żeby poszedł do lochów i powiedział następujące słowa: " Elinchio Raxillo De Kratinn" Od razu się obudził. Poszedł do lochów i tak zrobił. Wtedy pojawiły się duchy tego Urwiska Smoków, które były tu więzione przez wiele tysiącleci, wieków i lat. Duchów było przeszło 750 tysiące. Król Czarna Stopa do tej pory słyszał tylko legendy o duchach. Wyszedł z duchami na powierzchnię. Walka wyglądała tak: wroga armia - około 7.000 najeźdźców, nasza armia - 189 Kawalerzystów. Król zanim się obejrzał duchy już rzuciły się na wroga. Czarna Stopa z zainteresowaniem mierzył wzrokiem losy bitwy. W 10 dniu armia wroga była prawie całkowicie osłabiona - 78 lekko rannych ludzi, ale nasza armia liczyła 7 zdrowych, nawet nie draśniętych duchów. Po 2 godzinach walki duchów nie było już wcale. Armia wroga miała 14 ludzi średnio i ciężko rannych. Król Czarna Stopa, sam ruszył w bój. Dostał kilka ciosów, które przyjął bez jęku. Był średnio ranny. Twierdza została obroniona. Król Czarna Stopa zdobył Twierdzę i umarł w niej 19 dni później, ze względu na to, że dostał mieczem, na którym była trucizna. 15 dni męczył się z trucizną, aż odszedł, jako Najpotężniejszy Król Świata. Odszedł do Królestwa Wiecznego...

AVE KRÓL CZARNA STOPA!!